چه قدر دلم برات تنگ شده، چه قدر حسرت اینو می خورم که بچگیتو پیش ما نیستی تا با حرفهای قشنگ بچگیت ما رو بخندونی و با بودنت دلمونو شاد کنی. با وجود تکنولوژی جدید می بینیمت، ولی همه این ها مجازیه و هیچ وقت حس قشنگ بغل کردن و بوسیدنت رو به من نمی ده. چه قدر دلم می خواست با اون قدم های کوچولوت می تونستم در کنار هم راه بریم، ولی حیف، زندگی گاهی اوقات آدم ها رو با کیلومترها فاصله از هم قرار می ده. به هر حال امیدوارم هر جا که هستی سلامت باشی.