خیلی وقتها تو زندگی آدم احتیاج داره به یه سنگ صبور، که تو شرایط سختی که مسئله ای می شه بغض نترکیده تو گلو، بتونی با درد و دل کردن باهاش حتی برای یه زمان کوتاه سبک بشی. یه سنگ صبور با اعتماد، یه دوست خوب، یه شنونده خوب.
هیچ کجا خونه ادم نمی شه. آرامش و امنیتی که تو خونه هست هیچ جا نیست.
دارم بیشتر با آدمهای دور و برم آشنا می شم و می شناسمشون! بعد از دو سال الان خیلی چیزها فهمیدم. و برای چندمین بار بهم ثابت شد که نمی شه راحت به کسی اعتماد کرد. خوشحالم که تو زندگیم احتیاط شرط اول کارهامه. هیچ وقت از این موضوع ضرر که نکردم هیچ،خیلی جاها هم به نفعم بوده.
خب موضوع اینه که برخلاف 18-19 سال اول زندگی، حقایقی که تو 3-4 سال بعدش رو میشن خیلی تکان دهنده هستن! آدم حس میکنه 19 سال شبدر فرنگی بوده! خودم رو عرض میکنما! ;)
می دونی من همیشه چی میگم؟ میگم: خدایا آن ده که آن به! . . . . با قسمت اول نوشته ات موافقم صد درصد. می شه لطف کنی و به روز رسانی وبلاگت رو به من اطلاع بدی؟
چشم هیرو جان. تمام سعیم رو می کنم که فراموش نکنم که هت خبر بدم.
سلام... بید قرمز جان. به رسم عادت و ارتباط تموم پست های این صفحه رو خوندم. کم و بیش دوست داشتم. به غیر از شعری که برای محرم نوشتی. هم محتواش دلچسب نیست هم از لحاظ وزن عروضی مشکل داره. مخصوصا مصرع سوم. خوش حال باشی... راستی هم شهری هم هستیم!!!
بچه که بودیم وقتی سر زانو مون آرنجمون زخمی می شد بزرگا میگفتن بزرگ شی یادت می ره...بزرگ که شدیم درد بزرگ شد...اما..
چه قدر قشنگ گفتی.
خب موضوع اینه که برخلاف 18-19 سال اول زندگی، حقایقی که تو 3-4 سال بعدش رو میشن خیلی تکان دهنده هستن! آدم حس میکنه 19 سال شبدر فرنگی بوده! خودم رو عرض میکنما! ;)
خدا رو شکر که انقدر همه چیز رو قشنگ میبینی!
می دونی من همیشه چی میگم؟
میگم:
خدایا آن ده که آن به!
.
.
.
.
با قسمت اول نوشته ات موافقم صد درصد.
می شه لطف کنی و به روز رسانی وبلاگت رو به من اطلاع بدی؟
چشم هیرو جان. تمام سعیم رو می کنم که فراموش نکنم که هت خبر بدم.
سلام...
بید قرمز جان.
به رسم عادت و ارتباط تموم پست های این صفحه رو خوندم.
کم و بیش دوست داشتم. به غیر از شعری که برای محرم نوشتی. هم محتواش دلچسب نیست هم از لحاظ وزن عروضی مشکل داره. مخصوصا مصرع سوم.
خوش حال باشی...
راستی هم شهری هم هستیم!!!
سلام...
با شما موافقم...
آدم احتیاج به اون سنگه داره چه بهتر که صبور هم باشه و آدمو نشکونه...
خیلی خوبه که آدم یه سنگ صبور داشته باشه.ولی باز هم همه چیز رو به همه کس نمیشه گفت.بعضی وقتها دل آدم پر میمونه...
خیلی وقته همه ی سنگهایی که دیدم بدجوری سنگ بودن...همه چی بودن جز صبور.