خیلی وقتها اون چه که به ذهنم می رسه برای نوشتن در خیلی مواقع کوتاهه. یکی از عیبها یا شایدم حسن هایی که من در بیان عقایدم دارم اینه که نمی تونم به موضوعی پر و بال بدم و اونو طولانی کنم شاید این یه جاهایی خوب باشه ولی گاهی اوقات هم یه سری مسائل احتیاج دارن به اینکه راجع بهشون مقدمه چینی بشه!
نکته ای که مدتهاست باهاش برخورد کردم و یادش گرفتم اینه که هیچ وقت تو یه رابطه که دو نفر با هم دارن، از جمله دوستی، همکار، زن و شوهر و ... و تو این رابطه ها مشکلی بین اونا هست، یه طرفه به قاضی نرم. آدم باید همیشه حرف دو طرفش رو بشنوه بعد قضاوت کنه. که البته من خیلی مواقع خودم رو در جایگاه قاضی نمی بینم چون یه جاهایی واقعاً قضاوت خیلی ظریف و حساس می شه.
موافقم
آره درسته! از طرفی هم وقتی دونفر با هم مشکل دارن فکر نکن که حتما یکی درست میگه اون یکی غلط! خیلی وقتا جفتشون اشتباه میکنن...
خیلی وقتهام جفتشون درست می گن!
سلام. گذشته از امر خطیر قضاوت که بهت توصیه می کنم جز در مورد خودت و رفتار خودت ازش دوری کنی در مورد دعوای بین همسران از قدیم گفتند: زن و شوهر دعوا کنند ابلهان باور کنند...هیچوقت دخالت نکن و فقط شنونده باش. واقعیت اینه که خیلی هاشون فقط احتیاج به یه شنونده خوب دارن و خودشون عیب کاراشون رو بهتر میدونن.
خوبه که دقت و توجه می کنی.شاد باشی.
قضاوت هیچوقت نتیجه نمیده!
سلام
امید وارم تو زندگی همین دغدغه های کوچیک باشه بزرگتر نشه
من تو لینک شما نیستم اگه میشه منو لینک کنید
راستی من چندمین باره که واسه شما نظر میدم ولی من حتی تو لینکتون هم نیستم
مرسی